Singemer Fasnetlieder

Hoorig (Singemer Narrenmarsch und Narrenruf) T: trad.; M:  Ludwig Stock (1952) Hoorig, hoorig, hoorig isch de sell und wenn de sell it hoorig wär, no dät mer it wisse wer hoorig wär. Hoorig, hoorig, hoorig isch de sell.

S goht degege T. u. M.: WaFrö (1957) S goht degege, Mamme, häng de Schurz a d' Wand, hei etz mach di doch weng nett. Endlich kunnt die Fasnet wieder mol is Land und do goht kon Mensch is Bett. Do gommer wieder schnurre und lond de Spießer pfurre und singet eins und pfetzet eins de Poppele regiert. S goht degege, Mamme, häng de Schurz a d' Wand kumm scho bloß it lang geniert.

Oh bloos mer doch T. u. M.: WaFrö (1959) Oh bloos mer doch in Schueh, wenn d' witt vum Obed bis zum Morge, kumm mach in Singe d' Fasnet mit, wenn d' Geld bruchsch, gang ge borge. Und wenn on "s goht degege" sait, no füehl i mi ersch frei. //:Es muss, wer denn it "Hoorig" schreit en Trubehüeter sei. ://

Kon hät Grund T. u. M.: WaFrö (1958) Kon hät Grund / zum Bräsele und butzt's om schier. Hauptsach gsund / und isch die Welt au hindrefür. Früh bis spot / denk  dass es all degege goht und dass om s Lebe ersch räht freut, wenn alles wieder "Hoorig" schreit. It träse häng di alleweil / a s Narreseil.

Heieiei sind mir e Stadt T. u. M.: WaFrö (1961) Heieiei sind mir e Stadt, z' Singe unterm Hontes. Alls isch z'friede, alls isch satt. Wer s Rothus sieht, der mont des. Mir lieget uf de Induschtrie / so weich grad wie uf Samt. Kultur und Kunscht, lueg nu mol hi, mir hond sogar e Sau im Standesamt.

S isch henne wie denne T. u. M.: WaFrö (1962) Ob Hoseknöpf, ob Käs vukaufsch, ob Dokter bisch, als Hausfrau laufsch, ob de i de Alu schaffsch, im Rothus us em Fenschter gaffsch, ob Maggi oder Fitting, ob Kleinbetrieb, ob Staat, //: s isch henne wie denne, s isch alls de gliech Salat ://